Gewassen door de regen
drijf ik over de wegen,
bezeten, lachend,
totdat ik uiteindelijk aanspoel
en alles ben vergeten.
Brandend van verdriet
en het waterpeil ontstegen,
jouw prille liefdeslied
verborgen in m’n hart,
zo zorgvuldig verzwegen.
Met jaloerse woorden
die de duisternis verstoren
spreek ik, ben ik
door jouw stille eerbaarheid
verloren,
Vanavond,
gloeiend en doorweekt,
als minnaar van jouw ziel,
sterf ik slachtoffer van de regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten