Het Bewustzijn

Ik denk nu – hoe vaak ben ik al niet een zin zo begonnen? – dat de belangrijkste categorisatie van mensen te maken heeft met het wel of niet bewust leven, of het wel of niet bewust willen leven. Ik heb het nodig om, na voor een onbepaalde tijd door het leven te hebben gerend, terug te keren naar het bewustzijn van het moment, van een uur, van een dag en uiteindelijk van m’n leven. Sommigen zouden dit ‘reflecteren’ noemen en hoewel het er wel iets van wegheeft, noem ik het zelf niet zo. Reflecteren klinkt namelijk heel klinisch alsof het alleen gaat om de overpeinzing zelf en om het resultaat daarvan, terwijl het juist het emotionele proces van de overpeinzing, van het overdenken, van het bewustworden van het leven of een onderdeel daarvan is dat verreweg het belangrijkste is. Het is is onbelangrijk of er resultaat wordt geboekt in het intellectuele proces van het overdenken, in ieder geval onbelangrijk voor mijn categorisatie, omdat het er vooral omgaat of iemand het bewustwordingproces beleeft of er aan voorbijvliegt.
Ik heb ook wel eens gedacht dat anderen misschien een veel hogere limiet hebben dan ik voordat ze zich moeten ontladen en het dientengevolge lijkt alsof ze niet bewust leven, alsof ze de emoties die de eerste groep wel voelt niet voelen, en dat lijkt ook een logische verklaring; dat zou ook betekenen dat je je limiet misschien kan verlengen tot op een bepaald gebied waar jij je er comfortabel mee voelt. En dat zou weer betekenen dat men ervoor kan kiezen wel of niet bewust te leven, en ook dat ik er bewust voor heb gekozen zo emotioneel mogelijk te leven.